เส้นทางมุ่งสู่หลวงพระบาง

ส่งท้ายปีเก่า 2556  เข้าสู่ปีใหม่ 2557 
ครอบครัวนักเดินทาง  พ่อ แม่ ลูก  ได้ลัดเลาะตามเส้นทางสู่หลวงพระบาง
มุ่งหน้าออกจากเมืองกรุง  ตามเส้นทางกบินทร์บุรี  ข้ามเขาเข้าเขตวังน้ำเขียว
ลงสู่เมืองย่าโม  เจอขบวนรถมากมาย  ที่มุ่งมั่นกลับบ้านกัน
จริงดิ  "ไม่มีที่ไหนสุขใจเหมือนบ้านเรา"

หลังจากทำเรื่องออกจากด่านที่หนองคาย
คืนแรก นอนพักเอาแรงริมฝั่งโขง  เมืองเวียงจันทน์ 
มองสายน้ำ พรมแดนที่แยกคนสองสัญชาติออกจากกัน
คืนสองคืนสาม  แวะล่องห่วงยางที่วังเวียง  แวะโดดน้ำเล่นที่บลูลากูนแห่งเมืองลาว
จากนั้น... ขับรถลัดเลาะตามไหล่เขา ผ่านเส้นทางอันคดเคี้ยว 
เส้นทางประมาณ 200 กิโลเมตร  กับเวลา 8 ชั่วโมง  ทรหดยิ่งกว่าเส้นแม่ฮ่องสอนของชาวไทย
คืนสี่คืนห้า  ถึงเมืองมรดกโลก  นาม  หลวงพระบาง  ...
แวะซื้อหวยลาว  ปั้นจักรยาน  เดินช๊อปปิ้งตลาดกลางคืน ใช้เงินกีบเป็นฟ่อนๆ

ได้อะไรมามั่ง ....
การเติมเต็มซึ่งกันและกันระหว่างชีวิตในครอบครัว
การเปิดโลกกว้างด้วยพบปะชนชาติอื่น
การสะท้อนมองมุมใหม่ๆ  ผ่านวิถีทางด้วยความแปลกใหม่ ตื่นเต้น 
มากกว่าการมีชีวิตเพื่ออยู่ไปวันๆ

 

 

 

 

 

 

 



เรื่องเล่าจากหนังสือ "โค้ชอ๊อต - เกียรติพงษ์ รัชตเกรียงไกร"

3 มิถุนายน 2557

ได้หนังสือเล่มนี้มาจาก B2S  ชอบ ....  ตั้งใจคัดลอกบางข้อความที่ถูกใจออกมา
เป็นเหมือนกระจกส่องให้เห็นภาพตนเอง... ยอมรับตนเอง...  และอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เพื่อเป็นกำลังใจตนเอง  เพื่อไล่ล่าตาม "ฝัน" ต่อไป

เรื่องเล่าจากหนังสือ :




ความสำเร็จที่มีในวันนี้ ไม่ใช่เพราะผมเก่งมาแต่กำเนิด
ผมไม่ใช่เทพ  ผมไม่ใช่ผู้วิเศษที่ไหน
ผมแค่เป็นผู้ชายบ้านนอกธรรมดา ๆ ที่รู้จักหัวใจตัวเอง
และออกเดินหน้าตามหา "ความฝัน" อย่างไม่ลดละ
ชนิดที่ว่า  ถึงใครจะหาว่า "บ้า เพี้ยน ไม่มีทางเป็นไปได้"  แต่ผมก็ไม่สนใจ

........................

เป็นไปตามจริงตามหลักพาราโต  20:80
พรสวรรค์ ให้เรามาเพียง 20% 
ที่เหลือคือ  พรแสวง  มาถึง 80%